Przypomnieliśmy sobie, jak wyglądają opowieści, które splotły kroniki pierwszych wieków polskiej historii w poszukiwaniu tego, co było przed Mieszkiem, przed gniazdem. Przywołaliśmy je, bo stały się one częścią narodowego samopoznania następnych pokoleń Polaków, którzy pytać będą o swoje początki.
Warto czasem sobie odświeżyć, a i innym przypomnieć, pieśń napisaną w 1976 roku przez Jana Pietrzaka „ku pokrzepieniu serc” w czasach tlącego się buntu przeciwko zaczynającej gonić w piętkę komunie. Dzisiaj warto jeszcze zwrócić uwagę na niezwykle prawidłowy początek pierwszej zwrotki. Pietrzak wywodzi nasz rodowód od miłych nam słowiańskich władców...
O tych ptakach mówią ludzie, że to były orły, ale w naszych starych księgach stoi, jako to były bociany, po równinach łąkowych brodzące, które tam sobie gniazda w obfitości słały. Jak było, tak było, dość że się cała ta kraina Lechią od owego Lecha poczęła zwać, a lud, który w niej mieszkał, też miano Lechitów przyjął. Chociaż sąsiedzi zwali go i Polanami także, iż był naród polnych oraczów i za pługiem chadzał. Co wszystko w naszych księgach starych pod pieczęcią stoi.
Prawdomir 